Hybride werken is in een ongekend tempo het nieuwe normaal geworden. Met de verschuiving van de werkplek naar (deels) privé, neemt ook de vraag toe van werkgevers om medewerkers een schone, gezonde thuiswerkomgeving te bieden. Want waarom zou je de werkomgeving op kantoor wel schoonhouden voor je medewerkers en thuis niet? Helaas belemmert de fiscale wetgeving werkgevers om die verantwoordelijkheid voor een schone thuiswerkplek mogelijk te maken. Hierdoor is het aanbieden van professionele thuisschoonmaak voor veel werkgevers onbetaalbaar. Het struikelblok blijkt een definitiekwestie.
Door professionele schoonmaakdienstverlening als een ‘op nihil gewaardeerde dienst’ op te nemen in het handboek loonheffingen en tegelijkertijd de definitie van werkplek te verruimen naar werkomgeving zijn werkgevers in staat te voldoen aan hun zorgplicht om ook thuis een schone, gezonde werkomgeving te bieden aan hun medewerkers. Tegelijkertijd biedt het de medewerkers de mogelijkheid om direct – voor eigen rekening – meer schoonmaak in te kopen. Als de schoonmaker er dan toch is, waarom dan ook niet meteen even de slaap- en badkamer onder handen nemen?