Al sinds hun vroege jeugd neemt Bakker Schoonmaakbedrijf een centrale plek in hun leven in, en dat blijft voorlopig ook zo. Want Fabian (27) en Kelvin de Vries (22) hebben besloten de zaak van hun ouders over te nemen. Hoe verliep de weg naar dit besluit? En hoe gaan de broers het werk van hun ouders overnemen?

Ouders met een eigen zaak

Kelvin: "Thuis ging het altijd over werk. Mijn ouders waren er 24/7 mee bezig. Zelfs als we ergens naartoe reden, kon mijn vader onderweg gerust vier telefoontjes in een kwartier beantwoorden."

Fabian: "Tussen de middag aten we altijd bij mijn opa en oma. Die zaten ook in het bedrijf, dus dan ging het nog over werk. Na school waren we meestal alleen thuis. We wisten niet beter, maar we hebben de zaak heus meer dan eens vervloekt."

Kelvin: "Maar hun werk zorgde natuurlijk ook voor brood op de plank. Wij konden zonder na te denken een AA-tje in de sportkantine kopen, droegen merkkleding en gingen op verre vakanties, en zagen wel dat andere kinderen dat niet allemaal hadden. En mijn ouders konden hun tijd zelf indelen. Dit stelde mijn broer en mij in staat op hoog niveau voetbal te spelen. Onze ouders brachten ons overal naartoe en stonden altijd langs het veld."

Fabian: "Met z’n allen weg in de zomervakantie was er niet bij, want dan hadden mijn ouders het megadruk: de vloeren van alle scholen moesten in de polymeerwas. Dankzij een ontheffing gingen we daarom in februari op vakantie, onder schooltijd. In de zomervakantie waren we dan ook al met opa en oma naar Ameland geweest, dus Kelvin en ik hadden altijd dubbel vakantie."

"We hebben de zaak meer dan eens vervloekt"

Gestopt met school

Fabian: "Tot een carrière als profvoetballer kwam het jammer genoeg niet. Ik ben uiteindelijk een mbo sportopleiding gaan doen, maar dat was het niet. Ik stopte met school toen ik achttien was. Daar ging een stevig gesprek met mijn ouders aan vooraf. Ik moest gaan werken, vonden ze. Dat hoefde niet in het familiebedrijf, maar daar koos ik wel voor. Dat werd een drama, mijn moeder en ik botsten voortdurend. Na drie jaar ging ik werken bij een crematorium in de buurt. Daar ben ik volwassen geworden. Sinds twee jaar ben ik terug in het familiebedrijf. Nu gaat de samenwerking met mijn moeder wél goed."

Kelvin: "Na de middelbare school wist ik niet wat ik wilde. Daarom begon ik maar aan een financiële opleiding. Dan kan ik later de administratie doen in het familiebedrijf, dacht ik. Maar na een paar jaar ben ook ik met school gestopt. Ik vond het saai. Ik wilde bij Bakker aan de slag, maar na de ervaring met Fabian wilden mijn ouders dat ik eerst een poos ging werken buiten het familiebedrijf. Dat heb ik gedaan. Eerst in een supermarkt en toen in een cafetaria. Inmiddels werk ik vier jaar bij Bakker. De eerste anderhalve jaar heb ik meegelopen met mijn oom. Ik deed vooral spuitwerk. Nu doe ik veel van het werk dat mijn vader ook doet: contact met klanten, offertes maken en personeel aansturen. Fabian houdt zich vooral bezig met de financiële administratie, mijn moeders domein."

Geleidelijk overnemen

Fabian: "Mijn moeder voelde in haar jeugd druk om de zaak over te nemen. Daarom hebben mijn ouders ons juist vrij gelaten. Maar Kelvin en ik hebben uitgesproken dat we het echt willen. Nu ik weet dat de zaak van ons wordt, voel ik meer eigenaarschap. Een klant verliezen bijvoorbeeld was nooit leuk. Maar nu besef ik: dit gaat om mijn boterham."

Kelvin: "Mijn ouders hopen ons in een jaar of vijf het vak te leren, en daarbij hun eigen uren langzaam af te bouwen. In die tijd moeten ze ook leren het werk los te laten. Nu is mijn vader nog geneigd om veel zelf te doen, omdat hij meer geoefend is dan ik."

Fabian: "Mijn moeder durft de financiën pas echt aan ons over te laten als ze zeker weet dat we het bedrijf gezond kunnen houden. Toch verschuiven er hier en daar al dingetjes. Zo maken sommige van haar Excelsheets op aandringen van ons langzaam plaats voor Appreo."

Kelvin: "Dat we straks verantwoordelijk zijn voor een bedrijf dat al honderd jaar in de familie is, maakt ons niet nerveus. Het staat heel stevig. Dit schip zinkt echt niet zomaar."