Christa leeft voor haar werk
Haar werk is haar lust en haar leven. Helaas moest ze een tijdje noodgedwongen stoppen door ziekte. Nu is ze weer langzaam aan het opbouwen en dat kan de 50-jarige Christa Westeneng niet snel genoeg gaan: “Ik werk op een vaste locatie die als thuis voelt. Met mijn leidinggevende bij Succes Schoonmaak heb ik hele goede band, ik kan alles bij hem kwijt.”
Expert
Christa kwam in de schoonmaak terecht via haar moeder: “Zij werkte bij mensen thuis en ik ging wel eens met haar mee. Ik heb altijd voor mijn kinderen gezorgd en toen ze wat ouder werden wilde ik ook weer wat gaan doen. Dat werd de schoonmaak. Twee jaar geleden vroegen ze me zelfs om meewerkend voorvrouw te worden, een groot compliment.”
Een grote meerwaarde voor het bedrijf
Manager schoonmaak Albert Waller wil Christa met dit portret graag in het zonnetje zetten: “Ze is ziek geweest maar doet er alles voor om terug te komen. Dat siert haar. Ze is van grote meerwaarde voor het bedrijf. Toen ze er niet was, merkte ik dat echt. Zij heeft dingen onder controle en lost problemen op.”
Christa geeft als voorbeeld dat een aantal medewerkers door taalbarrière en dyslexie de app die ze in het werk gebruiken niet snapte. Hierdoor was het voor hen onduidelijk wat en waar ze moesten schoonmaken. “Ik heb met de klant overlegd of we een lijst konden krijgen op papier. Daarop geef ik met kleuren aan wat ze moeten doen. Dat werkt nu heel goed.”
Een werkplek die als thuis voelt
Haar vaste klus is het schoonmaken van ambulances bij de RAVU, een leuke maar heftige plek volgens Christa. “Je krijgt natuurlijk veel mee. Als we aan de koffie zitten en de pieper gaat af dan weet je waar ze naar toe gaan. ’s Avonds op het journaal zie je dat dan weer terug.”
Al met al is haar werkplek voor Christa een warm thuis. Ze vindt het heerlijk om de huiskamer voor de wachtende medewerkers en de ambulances schoon te maken. “Als er iemand zit te eten, dan bieden ze me altijd een bordje aan. Dat is beter dan thuis in mijn eentje eten.”
Zo snel mogelijk weer aan de slag
Deze collegialiteit en warmte miste Christa enorm toen ze in oktober moest stoppen met werken omdat een verdacht plekje onder haar voet kanker bleek te zijn. Ze onderging meerdere operaties. Sinds 1 maart is ze weer voorzichtig aan de slag. “Ik wilde eigenlijk al eerder maar dat lukte gewoon niet. De ziekte zie ik nu als een afgesloten hoofdstuk, ik ben beter en wil door. Ik zit nu op 12 uur en hoop dat ik snel kan opbouwen.”
Haar manager hoopt dat het lukt: “Christa leeft voor haar werk bij de RAVU. Het loopt echt 100% als zij er is. Zij ontzorgt mij als manager en voor haar betekent het dat ze even niet aan andere dingen hoeft te denken.”
LEES MEER