Yvonne en Carla werken al twee jaar intensief samen. Ze zijn naast collega’s ook vriendinnen geworden. En Carla wil per sé dat dit portret alleen over Yvonne gaat, “want dat mag wel eens een keer.” 

Feesthuizen? 

Yvonne maakt samen met haar collega de huisjes van Europarcs schoon en woont praktisch naast het park. “Dat is fijn omdat het lekker dichtbij is, maar een nadeel is dat ze je altijd weten te vinden. Zeg dan maar eens nee. Het werk is leuk hoor, maar we zijn momenteel echt met te weinig mensen, dus het is hard werken.”  

“In de huisjes heb ik inmiddels een vaste routine met schoonmaken; eerst de woonkamer, dan de keuken, slaapkamer en als laatste de badkamer. Van de feesthuizen balen we altijd, dan liggen er overal sigaretten, lege flessen en er zijn soms dingen stuk.” 

Mijn werk is mijn ontspanning 

Ook al is de werkdruk hoog, toch is haar werk Yvonnes uitlaatklep. Een plek waar ze even thuis kan vergeten. “Ik zit in een moeilijke situatie met mijn zoon. Er spelen problemen met drugs, drank en geweld. We hebben al honderden hulpverleners over de vloer gehad.” 

“Ik ben 6 jaar overspannen geweest, momenteel gaat het gelukkig een stuk beter. Ik heb nog twee kinderen en voor hen heb ik bepaalde beslissingen moeten nemen. Zo mag de oudste zoon alleen nog maar het huis binnen als ik er ben, en mag hij niet meer thuis slapen. Op dit moment is hij weer dakloos, maar ik geef nu niet meer toe.” 

Verstand op nul en gaan 

Gelukkig ben ik weer aan het werk. Ik kan mijn verhaal kwijt bij Carla als ik het écht even van me af wil praten. Maar meestal ben ik daar juist blanco, is het mijn ontspanning. Het is heerlijk als je bezig bent en je het ritme te makken hebt. Muziek aan, verstand op nul en gaan. Dan krijg ik het werk waar ik een uur tijd voor heb, soms zelfs in de helft van de tijd gedaan!”